Mi ta kere ku e promé mirada riba tur kos den bida, ta kore e rísiko di ser superfisial. Paso e ta rápido, konfuso i, tin biaha, afektá pa opinionnan pre-konsebí, nos no ta mira loke mester wak. Pero, ora nos aserká, nos ta biba huntu i nos tin mas tempu pa drecha e detayenan, pa komprondé e defekto- i kualidatnan, asina tur kos ta kuminsá tin un signifikado diferente pa nos.
Esaki ta e kontraste grandi entre mira i wak.
E ora ei, mayoria di e persepshonnan ku nos tin di Dios, tokante di bida, di hende, di birtut- òf situashonnan, por ta simpel konseptonan, di kende a djis toka e superfisie di komprondementu real.
P’esei, nos ta mira práktikanan emoshonal di fe, kasamentu, amistatnan, literatura, músika, periodismo i multitut di obranan superfisial i mediokre.
Pa konosé algu di bèrdat, nos mester profundisá, meditá, opservá, invertí tempu, no gasta ni laga gasta pa loke nos ta pretendé di komprondé mihó.
Sin embargo, sinseramente, kon por hasi esaki den un mundu ku yen di distrakshon i pèrdida di tempu?
Nos “medio ambiente” awe ta ekstremadamente superfisial i inútil. Esun ku sigui den e direkshon aki, ta keda ku un inmadures konstante i inkorekto, pasó e ta biba na rant di konosementu di e bèrdat.
Esun ku no renunsiá e multitut di distrakshonnan, lo ta kondená na e superfisialidat, teniendo un oséano profundo pa sambuyá aden i deskubrí.
Kuminsando, por su puesto, ku e mayó di tur konosementu: DIOS.
“ma laga esun ku ta gaba, gaba den esaki, ku e ta komprendé i konosé Mi, ku Ami ta SEÑOR,(…)”
Yeremias 9:24